درد ضربان‌دار کنار مقعد که با نشستن یا راه‌رفتن تشدید میشود، تورم گرم و حساس، تب و لرز خفیف، و لکه‌های چرکی روی لباس زیر این‌ها همان نشانه‌هایی هستند که بسیاری از بیماران را نیمه‌شب راهی اورژانس می‌کند. نگرانی اصلی معمولاً این است: «اگر عفونت پخش شود چه؟ آیا با آنتیبیوتیک تنها خوب میشود یا نیاز به تخلیهٔ فوری دارد؟»
در این راهنمای جامع، به‌زبان ساده و علمی توضیح می‌دهیم که آبسهٔ مقعدی دقیقاً چیست، چه تفاوتی با هموروئید و شقاق دارد، چه زمانی باید اورژانسی اقدام کرد، تخلیهٔ استاندارد چگونه انجام میشود و چطور مراقبت کنیم تا از تشکیل فیستول پیشگیری شود.
چرا درمان به موقع آبسه مقعدی مهم است؟
بسیاری از بیماران به‌دلیل خجالت یا امید به بهبود خودبهخود، مراجعه را به‌تعویق می‌اندازند و با آنتی‌بیوتیک‌های خودسرانه، عفونت را «پنهان» می‌کنند. نتیجه، بزرگ‌تر شدن حفره چرکی و افزایش احتمال فیستول است. هدف این متن این است که در ۶۰ ثانیه مسیر اقدام درست را بدانید:
| سؤال سریع | اگر پاسخ «بله» است… | اقدام |
|---|---|---|
| درد نبضدار + تورم گرم و حساس دارید؟ | آبسه محتمل است | ارزیابی فوری برای تخلیه |
| تب/لرز، ضعف یا قرمزیِ رو به گسترش دارید؟ | گسترش التهاب محتمل است | اقدام اورژانسی |
| ترشح بدبو یا لکهٔ چرکی روی لباس زیر می‌بینید؟ | دهانهٔ خارجی باز شده | نیاز به تخلیه و پاکسازی مسیر |
آبسه مقعدی چیست؟
آبسه، حفرهای پر از چرک در اطراف مقعد/راست روده است که بر اثر مسدود شدن غدههای کوچک آنال و تکثیر باکتریها شکل میگیرد. تا زمانی‌که چرک تخلیه نشود، فشار درون حفره بالا می‌رود و درد شدیدتر میشود. آنتیبیوتیک به‌تنهایی نمی‌تواند «حجم چرک» را حذف کند؛ به همین دلیل تخلیهٔ به‌موقع، درمان استاندارد است.
انواع شایع آبسه
| نوع | محل غالب | ویژگی بالینی |
|---|---|---|
| پری‌آنال (سطحی) | کنار لبهٔ مقعد | تورمِ دردناک، قرمزی و حساسیت واضح |
| ایشیورکتال (عمقی‌تر) | فضای بین عضلات باسن | درد عمقی‌تر، تب شایع‌تر، تورم کمترِ سطحی |
| اینتر‌اسفنکتریک | میان اسفنکترها | درد شدید با علائم ظاهری کم |
| سوپرا‌لویتور | بالای دیافراگم لگنی | نادرتر، درد لگنی/تب، نیازمند تصویربرداری |
آبسه در برابر بواسیر، شقاق و کیست مویی چگونه افتراق دهیم؟
بیرون‌زدگی دردناک یا خون روشن همیشه آبسه نیست. جدول زیر تفاوت‌های کلیدی را خلاصه می‌کند:
| ویژگی | آبسه | هموروئید | شقاق مقعد | کیست مویی دنبالچه |
|---|---|---|---|---|
| نوع درد | نبضدار، پیشرونده، شب‌ها بدتر | سنگینی/خارش؛ درد حاد در ترومبوز | بُرنده هنگام دفع و پس از آن | تودهٔ دردناک بالای خط باسن |
| ظاهر | تورم گرم، قرمزی، گاهی پوست براق | بالشتک‌های ستون‌وار، خون روشن | پارگی خطی دردناک در لبهٔ مقعد | سوراخ‌های ریز با ترشح مو |
| تب | ممکن است وجود داشته باشد | نادر | نادر | در عفونت شدید ممکن است |
| درمان فوری | تخلیهٔ چرک | اصلاح عادات/درمان مطبی | نرمسازی + پمادهای کاهندهٔ تون | تخلیه در آبسهٔ حاد؛ سپس درمان قطعی |
پرچم‌های قرمز و موارد اورژانسی
- درد شدیدِ نبضدار با تب/لرز
- قرمزیِ منتشر و گسترش‌یابندهٔ پوست
- ناتوانی در نشستن یا خوابیدن به‌دلیل درد
- ترشح بدبو/چرکیِ واضح
- ضعف عمومی، سرگیجه یا علائم مسمومیت خونی
در این حالات باید بدون تأخیر ارزیابی شوید. هماهنگی سریع با کلینیک بیتا مسیر تشخیص و درمان را کوتاه و هدفمند می‌کند.
کارهایی که تا رسیدن به پزشک می‌توانید/نباید انجام دهید
| انجام بده | چرا | انجام نده | چرا |
|---|---|---|---|
| حمام نشستهٔ ولرم ۱۰–۱۵ دقیقه، ۲–۳ بار | کاهش اسپاسم و تسکین درد | فشار دادن/ترکاندن در خانه | خطر گسترش عفونت/زخم بدشکل |
| مایعات کافی و تغذیهٔ سبک | حفظ انرژی و آب بدن | نشستن طولانی روی سطوح سفت | افزایش فشار و درد |
| مسکن ساده طبق نیاز کوتاه‌مدت | کنترل درد موقت | آنتیبیوتیک خودسرانه | پنهان‌کردن علائم بدون درمان منبع |
تصاویر/عکس آبسه: چه چیزی را باید ببینیم؟
در عکس‌های آموزشی، آبسهٔ سطحی معمولاً به‌صورت برجستگیِ قرمز و براق با گرمای موضعی دیده میشود؛ گاهی نقطهٔ زرد کم‌رنگ (سرتِ چرک) وجود دارد. در آبسه‌های عمقی، ظاهر پوست میتواند تقریباً طبیعی بماند ولی درد شدیدتر است. هدف از این توصیف، آگاهی عمومی است—تشخیص قطعی با معاینهٔ بالینی انجام میشود.
مسیر تشخیص: معاینهٔ دقیق و تصویربرداریِ هدفمند
در اغلب موارد، «شرح‌حال + معاینهٔ دقیق» برای تشخیص آبسه کافی است. تصویربرداری زمانی مطرح میشود که علائم با ظاهر پوست همخوانی نداشته باشد (شک به آبسهٔ عمقی)، یا بیمار درد شدید با تب دارد ولی تورم سطحی دیده نمی‌شود، یا موارد عودکننده و پیچیده.
شرح‌حال هدفمند
- شروع درد (ناگهانی/تدریجی)، تشدید با نشستن/راه‌رفتن
- تب، لرز، احساس ناخوشی
- ترشح بدبو/چرک، لکهٔ لباس زیر
- سابقهٔ آبسه/فیستول، بیماری‌های زمینه‌ای
معاینهٔ فیزیکی
- مشاهدهٔ پوست: قرمزی، گرما، برجستگی، حساسیت بیشینه
- معاینهٔ انگشتی (در صورت امکان): درد عمقی، حساسیت دیوارهٔ کانال
- آنوسکوپی محدود: ضایعات همزمان (شقاق فعال/پروکتیت)
تصویربرداری چه زمانی و کدام؟
| ابزار | اندیکاسیون | نکتهٔ کلیدی |
|---|---|---|
| سونوگرافی آندوآنال/سطحی | شک به آبسهٔ عمقی با دسترسی نسبی | کمک به تعیین عمق/گسترهٔ حفره |
| MRI لگن | عودهای مکرر، پیچیدگی، شک به مسیرهای پنهان | نقشهٔ دقیق فضاها و ارتباط با اسفنکتر |
| CT در اورژانس | تب بالا/علائم سیستمیک با تشخیص نامشخص | یاری به تصمیم‌گیری فوری |
درمان استاندارد: تخلیه فوری چرک (Incision & Drainage)
اصل درمان آبسه تخلیه کامل است. آنتیبیوتیک بدون تخلیه، مانند گذاشتن یخ روی آتشی است که زیر خاکستر شعله‌ور می‌ماند.
تخلیه چگونه انجام میشود؟
- آماده‌سازی: ارزیابی محل بیشینهٔ درد/نوسان، انتخاب برش در نقطه‌ای که کمترین آسیب زیبایی و بیشترین خروج را فراهم کند.
- بیحسی/بیدردی: بیحسی موضعی در آبسه‌های سطحی؛ در عمقی‌ترها ممکن است بیحسی منطقه‌ای یا بی‌هوشی سبک لازم باشد.
- برش و تخلیه: برش کوچک تا جایی‌که مسیر خروج کامل شود؛ شست‌وشوی ملایم حفره با محلول مناسب.
- ترک زخم به‌صورت باز: برای خروج آزادانهٔ ترشحات و پیشگیری از بسته‌شدن زودهنگام.
- پانسمان: قرار دادن گاز/پانسمان سبک برای جذب ترشح و جلوگیری از چسبندگی.
نقش آنتی‌بیوتیک‌ها
- به‌طور روتین جایگزین تخلیه نیستند.
- در افراد پُرخطر (تب بالا، سلولیت وسیع، نقص ایمنی، دیابت کنترل‌نشده یا خطر درگیری بافتی) با نسخهٔ پزشک تجویز می‌شوند.
درد پس از تخلیه چه انتظاری داشته باشم؟
بیشتر بیماران بلافاصله پس از خروج فشار، کاهش درد محسوسی حس می‌کنند. درد باقیمانده معمولاً طی ۲–۳ روز کم میشود و با حمام نشسته، پانسمان منظم و مسکن ساده قابل‌تحمل است.
مراقبت‌های بعد از تخلیه: برنامهٔ خانگیِ روز‌به‌روز
| روز | کارها | هدف |
|---|---|---|
| ۱ | حمام نشستهٔ ولرم ۱۰–۱۵ دقیقه × ۲–۳، تعویض پانسمان تمیز | کاهش درد/اسپاسم، خروج آزاد ترشح |
| ۲–۳ | ادامهٔ حمام نشسته، پیادهروی سبک، مایعات کافی | بهبود جریان خون، پیشگیری از خشکی مدفوع |
| ۴–۷ | کاهش تدریجی پانسمان، حفظ بهداشت، نرمسازی مدفوع | ترمیم تدریجی زخم |
نرمسازی مدفوع و تغذیه
- ۶–۸ لیوان آب در روز (اگر منع پزشکی ندارید).
- فیبر محلول تدریجی (پسیلیوم/جو دوسر/میوهٔ نرم) برای جلوگیری از زور زدن.
- پرهیز از غذاهای خیلی تند/خیلی چرب در روزهای نخست.
چه زمانی باید سریع‌تر پیگیری کنم؟
- تبِ مداوم یا بازگشت تب بعد از ۴۸ ساعت
- ترشح بدبو/چرک رو به افزایش، قرمزی گسترشیابنده
- دردِ رو به تشدید یا ناتوانی در نشستن/راه‌رفتن
ارتباط آبسه و فیستول: چگونه از یک چرخه تکراری جلوگیری کنیم؟
بین آبسه و فیستول رابطهٔ مستقیمی وجود دارد: آبسه تخلیه میشود، اما اگر دهانهٔ داخلی همچنان باز بماند، مسیر ارتباطی به‌صورت «فیستول» پایدار میشود و ترشحات مزمن/آبسه‌های تکراری رخ می‌دهد. بنابراین پس از بهبود اولیه، ارزیابی هدفمند برای تشخیص یا تأیید فیستول اهمیت دارد.
الگوریتم تصمیم‌گیریِ ساده (یک‌صفحه‌ای)
| اگر… | تعبیر محتمل | اقدام |
|---|---|---|
| درد نبضدار + تورم گرم/قرمز | آبسهٔ سطحی | تخلیهٔ فوری + مراقبت خانگی |
| درد شدید + تب بدون تورم واضح | آبسهٔ عمقی | تصویربرداری هدفمند + تخلیه |
| ترشح مزمن از سوراخ پوستی | فیستول | نقشه‌برداری (سونو/MRI) + درمان قطعی |
برای برنامه‌ریزی ارزیابی مرحله‌به‌مرحله و ویزیت، امکان رزرو نوبت آنلاین فراهم است.
پرسش‌های خاص: دیابت، بارداری، سالمندان
دیابت و نقص ایمنی
- ریسک گسترش التهاب و تأخیر ترمیم بالاتر است.
- کنترل قند خون و پیگیری نزدیک‌تری لازم میشود.
بارداری
- هدف، کنترل عفونت با کمترین مداخلهٔ دارویی ناامن است؛ تخلیهٔ به‌موقع اولویت دارد.
- دارودرمانی فقط با نظر پزشک و سازگار با بارداری انجام میشود.
سالمندان
- درد ممکن است کمتر اما عوارض بیشتر باشد؛ آستانهٔ اقدام پایین‌تر در نظر گرفته میشود.
اشتباهات رایج بیماران
| اشتباه | پیامد | راه‌حل درست |
|---|---|---|
| مصرف طولانی آنتیبیوتیک بدون تخلیه | عود، بزرگ‌تر شدن حفره | تخلیهٔ کامل + مراقبت زخم |
| فشار دادن/دستکاری در خانه | انتشار عفونت، زخم نامناسب | مراجعه برای تخلیهٔ استریل |
| بی‌حرکتی مطلق | سفتی بافت و یبوست | پیادهروی سبک، هیدراتاسیون |
بازگشت به فعالیت: جدول زمانیِ پیشنهادی
| زمان | فعالیت | توضیح |
|---|---|---|
| ۴۸–۷۲ ساعت | کارهای سبک خانگی | با کنترل درد و پانسمان ممکن است |
| هفتهٔ ۱ | کار نشسته با وقفهٔ منظم | هر ۳۰–۴۵ دقیقه برخیزید |
| هفتهٔ ۲–۳ | افزایش تدریجی نشستن/پیادهروی | بر اساس درد/ترشح تنظیم شود |
مدیریت درد و پوست اطراف
- مسکن سادهٔ کوتاه‌مدت طبق نسخه.
- حمام نشستهٔ ولرم و خشک‌کردن ملایم با حولهٔ نرم.
- استفادهٔ محدود از کرم‌های محافظ پوستی (پایهٔ اکسید زینک) در اطراف، نه داخل زخم.
افسانه‌ها و واقعیت‌ها
| ادعا | واقعیت |
|---|---|
| «آبسه با آنتیبیوتیک قوی حل میشود» | بدون تخلیهٔ فیزیکی، چرک می‌ماند و عود می‌کند |
| «صبر کنم خودش می‌ترکد بهتر است» | پارگی خودبه‌خودی مسیرهای نامنظم و ریسک فیستول را بالا می‌برد |
| «حمام داغ هرچه بیشتر، بهتر» | گرمای ملایم مؤثر است؛ حرارت زیاد پوست را ملتهب می‌کند |
چه زمانی به احتمال فیستول فکر کنیم؟
- ترشح مزمن از سوراخ پوستی پس از کاهش درد
- آبسه‌های تکراری در یک نقطه
- باریکه‌های سفت زیر پوست (مسیرهای فیستولی)
در این وضعیت‌ها، پس از فروکش التهاب، نقشه‌برداری با سونو یا MRI و تصمیم درمانیِ حفاظت‌گر لازم میشود.
وقتی تصویر مخاط لازم است.
در سنین بالاتر یا علائم غیرمعمول، پزشک ممکن است برای ضایعات داخل لومن، کولونوسکوپی پیشنهاد کند—به‌ویژه اگر خون‌ریزی‌های مکرر یا تغییر پایدار عادات دفع همزمان باشد.
پروتکل‌های تکمیلی برای درد، پانسمان، پیگیری و پیشگیری از فیستول
۱) الگوریتم ۲ دقیقه‌ای برای تصمیم فوری در خانه (تا زمان ارزیابی)
- درد نبضدارِ پیشرونده + تورم گرم/قرمز؟ → حمام نشستهٔ ولرم ۱۰–۱۵ دقیقه، پرهیز از فشار/دستکاری، آمادهٔ مراجعه برای تخلیه.
- تب، لرز یا ضعف عمومی دارید؟ → اقدام اولویت‌دار برای ارزیابی اورژانسی.
- ترشح بدبو شروع شده است؟ → همچنان ارزیابی لازم است؛ تخلیهٔ کامل و پاکسازی مسیر اهمیت دارد.
- نشستن/راه‌رفتن غیرممکن شده؟ → مراجعهٔ سریع برای تخلیهٔ استاندارد.
۲) پروتکل تسکین درد و مراقبت ۷۲ ساعت نخست
- گرمای ملایم هدفمند: حمام نشستهٔ ولرم ۲–۳ نوبت/روز (هر بار ۱۰–۱۵ دقیقه) برای کاهش اسپاسم و تسهیل خروج ترشحات.
- استراحت نسبی + پیادهروی کوتاه: بی‌حرکتی مطلق توصیه نمی‌شود؛ چند نوبت راه‌رفتنِ کوتاه کمک‌کننده است.
- نرمسازی قوام مدفوع: آب کافی و فیبر محلولِ تدریجی تا از زور زدن جلوگیری شود.
- پرهیزها: نشستن طولانی روی سطوح سفت، فشار دادن/ترکاندن خانگی، آنتیبیوتیک خودسرانه.
۳) راهنمای پانسمان و بهداشت زخم پس از تخلیه
- روز ۱–۲: تعویض پانسمان تمیز ۲–۳ بار/روز؛ پس از هر تعویض، خشک‌کردن ملایم با گاز یا حولهٔ نرم.
- روز ۳–۵: کاهش تدریجی دفعات پانسمان بر اساس میزان ترشح؛ حمام نشسته همچنان روزانه ۱–۲ بار.
- پس از روز ۵: پانسمان سبک فقط در صورت ترشح؛ لباس زیر نخی و قابل‌تنفس استفاده شود.
نکته: کرم‌های محافظ پوستیِ اطراف (پایهٔ اکسید زینک) می‌توانند سوزش پوست پیرینه را کم کنند؛ داخل زخم استفاده نشود.
۴) چک‌لیست هشدارهای پس از تخلیه
| علامت | زمان بروز | اقدام |
|---|---|---|
| تب پایدار/بازگشت تب | بعد از ۴۸ ساعت | پیگیری فوری |
| قرمزیِ رو به گسترش | هر زمان | ارزیابی سریع |
| ترشح بدبو و زیاد | پس از کاهش اولیه | 排除 حفره/مسیر پنهان |
| دردِ افزایش‌یابنده | پس از کاهش اولیه | ارزیابی مجدد |
۵) برنامه تغذیه ۷ روز اول (ملایم و ضدیبوست)
| روز | صبحانه | نهار | شام | میان‌وعده |
|---|---|---|---|---|
| ۱ | اوتمیل با موز | سوپ مرغ سبک | فرنی جو | کمپوت سیب |
| ۲ | نان تست + پنیر کم‌چرب | برنج نرم + ماهی پخته | سوپ سبزیجات | ماست کم‌لاکتوز |
| ۳ | اسموتی موز/سیب با آب | خوراک بوقلمون + کدو | عدسی رقیق | هویج پخته |
| ۴ | اوتمیل + عسل اندک | کینوا + سبزی بخارپز | مرغ تنوری کم‌ادویه | میوهٔ نرم |
| ۵ | تخم‌مرغ آب‌پز + نان نرم | پاستا ساده + روغن زیتون | سوپ جو | پورهٔ سیب‌زمینی |
| ۶ | ماست کم‌لاکتوز + موز | برنج نرم + خوراک عدس سبک | خوراک مرغ و هویج | بادام خیس‌خورده |
| ۷ | فرنی برنج | خوراک ماهیچهٔ کم‌چرب | سوپ سبزیجات | ژلهٔ خانگی کم‌شکر |
۶) بازگشت به فعالیت (نقشهٔ ۱۴ روزه)
- روز ۱–۳: راه‌رفتن کوتاه، اجتناب از نشستن طولانی؛ نشستن‌های کوتاه با وقفه.
- روز ۴–۷: افزایش تدریجی نشستن (هر ۳۰–۴۵ دقیقه وقفهٔ ۲–۳ دقیقه‌ای).
- روز ۸–۱۴: بازگشت به کارهای سبک؛ فعالیت‌های فشاری روی ناحیه به‌تدریج و بر اساس درد/ترشح.
۷) دیابت/نقص ایمنی—الگوی مراقبت تقویتی
- کنترل دقیق قند خون، هیدراتاسیون کافی، پیگیری نزدیک‌تر در ۴۸–۷۲ ساعت اول.
- آستانهٔ پایین‌تر برای ارجاع مجدد در تب، ترشح بدبو یا قرمزی گسترشیابنده.
۸) چک‌لیست پرسش‌های مهم از پزشک
- محل و عمق آبسه چه بوده و آیا احتمال مسیر پنهان وجود دارد؟
- نیاز به پیگیری تصویربرداری (سونو/MRI) بعد از بهبود اولیه دارم؟
- چه زمانی برای بررسی فیستول مراجعه کنم؟
- نقشهٔ مراقبت پوستی و پانسمان در هفتهٔ اول چیست؟
۹) سناریوهای رایج و پاسخ عملی
| سناریو | تعبیر محتمل | گام بعدی |
|---|---|---|
| کاهش درد سریع پس از تخلیه اما ترشح کم ادامه دارد | روند طبیعی ترمیم | حمام نشسته، پانسمان سبک، پیگیری طبق برنامه |
| بازگشت تب/درد در روز ۳–۴ | حفرهٔ باقیمانده یا التهاب ثانویه | ارزیابی مجدد و 排除 حفره/مسیر پنهان |
| ترشح مزمن از سوراخ پوستی پس از بهبود اولیه | احتمال فیستول | نقشه‌برداری (سونو/MRI) و تصمیم درمانیِ حفاظت‌گر |
۱۰) شاخص‌های سنجش بهبود در خانه
| شاخص | هدف | زمان ارزیابی |
|---|---|---|
| شدت درد (۰–۱۰) | کاهش ≥ ۵ واحد نسبت به پیش از تخلیه | ۴۸–۷۲ ساعت |
| حجم ترشح | کاهش تدریجی؛ بدون بوی بد | روزانه |
| قرمزی/گرما | کاهش؛ بدون گسترش | روزانه |
۱۱) پروتکل مراقبت پوستی اطراف زخم
- پس از هر حمام نشسته، خشک‌کردن ملایم؛ از سشوار با حرارت بالا استفاده نشود.
- کِرِم محافظ پوستی فقط اطراف زخم؛ داخل زخم ممنوع.
- لباس زیر نخی و قابل‌تنفس؛ تعویض روزانه یا زودتر در صورت تعریق.
۱۲) برنامه پیگیری برای پیشگیری از فیستول (حلقهٔ ۹۰ روزه)
- وِیزیت ۷–۱۰ روز: بررسی روند ترمیم و نشانه‌های مسیر پنهان.
- وِیزیت ۴–۶ هفته: در صورت ترشح پایدار، تصمیم دربارهٔ سونو/MRI.
- وِیزیت ۸–۱۲ هفته: جمع‌بندی نهایی؛ اگر نشانه‌های فیستول باقی است، طراحی درمان حفاظت‌گر.
۱۳) اشتباهات رایج پس از تخلیه و راهکارها
| اشتباه | پیامد | جایگزین |
|---|---|---|
| نشستن‌های طولانی بدون وقفه | افزایش درد/تورم | وقفهٔ ۲–۳ دقیقه‌ای هر ۳۰–۴۵ دقیقه |
| قطع زودهنگام حمام نشسته | کندشدن ترمیم | ادامهٔ ۵–۷ روز بر اساس ترشح |
| بی‌توجهی به یبوست | درد و کشش زخم | نرمسازی قوام و آب کافی |
۱۴) چک‌لیست بازگشت ایمن به ورزش
- هفتهٔ ۱: پیادهروی سبک، کشش‌های ملایم؛ پرهیز از دوچرخه/اسکوآت عمیق.
- هفتهٔ ۲–۳: تمرینات کم‌فشارِ بالاتنه؛ زمان نشستن را آهسته افزایش دهید.
- پس از ترمیم پایدار: بازگشت تدریجی به تمرینات فشاری با پایش درد/ترشح.
با رعایت این پروتکل‌های کاربردی، روند ترمیم کوتاه‌تر و احتمال عوارض کمتر میشود. در هر مرحله‌ای که تب، ترشح بدبو یا دردِ افزایش‌یابنده مشاهده شد، ارزیابی تخصصی در اولویت است.
جمع‌بندی
آبسه مقعدی درمان داروییِ صرف ندارد تخلیه کامل، مراقبت زخم و نرمسازی مدفوع محور اصلی‌اند. پیگیری پس از بهبود اولیه، برای فیستول حیاتی است. اگر علائمتان با موارد گفته‌شده همخوانی دارد، مراجعهٔ به‌موقع بهترین راه برای پیشگیری از عوارض و بازگشت سریع به زندگی عادی است.